Χιλή, 1901. Εργάτες δουλεύουν σκληρά και σε απάνθρωπα επικίνδυνες συνθήκες για να καρφώσουν πασάλους και να περιφράξουν τα αχανή λιβάδια του Χοσέ Μενέντεζ, ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, ο οποίος μαζί με τα πρωτοπαλίκαρά του εποπτεύει έφιππος. Εργατικό ατύχημα σημαίνει αχρηστία και αχρηστία σημαίνει τερματισμό. Οχι της εργασίας, αλλά της ανθρώπινης ζωής. Οταν ο Μενέντεζ φωνάζει τρεις άντρες και τους στέλνει σε αποστολή «να καθαρίσουν το μονοπάτι της Tierra del Fuego για να έχουν έναν ασφαλή διάδρομο τα ζώα του να βοσκίσουν» θα έπρεπε να καταλάβουμε ότι δεν εννοεί από τα αγριόχορτα. Οι τρεις ιππείς (ένας σαδιστής Σκοτσέζος στρατιώτης, ένας Αμερικανός μισθοφόρος και ένας ημίαιμος γηγενής ιχνηλάτης) ξεκινούν ένα οδοιπορικό αίματος, βίας και ξεριζωμού των ιθαγενών από τη γη τους. Τη δική τους Γη της Φωτιάς (όνομα που της είχαν δώσει οι άποικοι από τις φωτιές στις κατασκηνώσεις των γηγενών)